Τι ‘δεν’ είναι αγάπη

Αιώνες τώρα, ποιητές και ερευνητές, συγγραφείς και διανοούμενοι, άνθρωποι όλων των ηλικιών και κοινωνιών έχουν αναλογιστεί την ερώτηση: «Τι είναι αγάπη;» Καθώς όμως μπορεί επανειλημμένα να βρισκόμαστε σε σχέσεις που μας δημιουργούν ψυχικό πόνο αναζητώντας κάτι να μας κρατήσει, ίσως θα μπορούσε να μας βοηθήσει η ερώτηση: «Τι δεν είναι αγάπη;»

Η μετατροπή από την αγάπη στη ρουτίνα, από την ευγένεια στην ευερεθιστότητα και από τον σεβασμό στην ενόχληση γίνεται σε αρκετές περιπτώσεις αρκετά εύκολα. Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτή η αλλαγή και πώς μπορούμε να την αποφύγουμε; Προσδιορίζοντας τι δεν είναι η αγάπη, μπορούμε να αποφύγουμε σχέσεις που δε μας ταιριάζουν και που οδηγούν τα συναισθήματά μας σε κατάρρευση.

Η αγάπη δεν είναι εγωιστική και απαιτητική. Όταν συναντιόμαστε για πρώτη φορά με κάποιον, σπάνια του λέμε: «Θα βγεις ξανά με τους φίλους σου; Νόμιζα ότι επρόκειτο να μείνεις για ταινία μαζί μου». Όταν επικρίνουμε τη μοναδικότητα του συντρόφου μας, το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο να βλάψουμε την έλξη τους για εμάς, αλλά να εξαλείψουμε και τη δική μας έλξη προς εκείνο. Αντιμετωπίζοντας τους συντρόφους μας ως ξεχωριστά άτομα μπορεί οδηγηθούμε στο να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας ανασφάλειες και να γίνουμε πιο δυνατοί, κάτι που με τη σειρά του οδηγεί σε μια πιο ειλικρινή σύνδεση με τον σύντροφό μας.

Η αγάπη δεν είναι ποτέ υποτακτική, συναισθηματικά εξαναγκαστική ή χειραγωγήσιμη. Το να παίζετε το θύμα σε μια σχέση ή το αφεντικό σε κάποιον που είναι εύκολο να επηρεαστεί, είναι μια καταστροφική διαδικασία που είναι πολύ εύκολο να χάσετε.Επειδή πολλές από αυτές τις χειραγωγικές συμπεριφορές είναι ασυνείδητες και δεν προορίζονται να είναι κακόβουλες, πρέπει πάντα να προσέχουμε σε τι βασίζονται. Όταν εντοπίζουμε βλαβερές συμπεριφορές, είναι χρήσιμο να εκφράζουμε άμεσα την πραγματική μας επιθυμία, ζητώντας αυτό που θέλουμε από τον σύντροφό μας. Αυτό μας επιτρέπει και να αισθανόμαστε τα πραγματικά συναισθήματα του παρτενέρ μας προς εμάς.

Αγάπη δεν είναι η απελπισμένη προσπάθεια άρνησης της μοναξιάς.Όταν σκέφτεστε τον εαυτό σας, να σκέφτεστε την αγάπη που του παρέχετε ως μέσο «φροντίδας». Η αγάπη είναι ένα θετικό συναίσθημα που στρέφεται τόσο προς εσάς, όσο και προς τον άλλο. Η απόλαυση της χαράς μιας κοινής ζωής, μπορεί να διατηρηθεί μόνο όταν αναγνωρίζουμε ότι μια υγιής σχέση αποτελείται από δύο ζωές που οδηγούνται σε αρμονία και όχι από μια ζωή που πορεύονται δύο άτομα.

Η αγάπη δεν πρέπει να συγχέεται με τη συναισθηματική πείνα.Πολλοί άνθρωποι μένουν με μια αίσθηση συναισθηματικής κενότητας από την παιδική τους ηλικία. Έτσι, ως ενήλικες, εξακολουθούν να βλέπουν τους εαυτούς τους ως αυτά τα κενά παιδιά και στρέφονται στον σύντροφό τους για να γεμίσουν αυτό το συναισθηματικό κενό. Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε να ψάχνουμε στους συντρόφους μας ανθυγιεινή επιβεβαίωση.

Η αγάπη δεν είναι μια εσωτερική κατάσταση του νου που δεν έχει αναγνωρίσιμες εξωτερικεύσεις. Πόσες φορές βρεθήκαμε να ακούμε συντρόφους να χειροδικούν, να πληγώνουν τον παρτενέρ τους, και στη συνέχεια να δηλώνουν με άνεση πώς είναι ερωτευμένοι; Συχνά, δημιουργούμε έναν φανταστικό δεσμό, με την ψευδαίσθηση της σύνδεσης με τον σύντροφό μας. Τους πλάθουμε με τη φαντασία, αλλά δεν τους αντιμετωπίζουμε με καλοσύνη και αγάπη στην πραγματικότητα. Η αγάπη είναι μια δράση και κατάσταση ύπαρξης. Εάν υποτίθεται ότι αγαπάμε κάποιον, θα πρέπει να υπάρχουν πραγματικές εκδηλώσεις αυτής της αγάπης με πράξεις και με συμπεριφορές.

Όταν βρεθούμε να κακομεταχειριζόμαστε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η εσωτερική κριτική φωνή που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, μας ενθαρρύνει να φοβόμαστε και να καταστρέφουμε την αληθινή οικειότητα με τον σύντροφό μας. Οι σκέψεις υπαγορεύουν τις συμπεριφορές μας, επιτρέποντάς μας να αντιμετωπίζουμε τους συντρόφους μας με τον ίδιο έλεγχο και κακία με την οποία συμπεριφερόμαστε συνήθως στους εαυτούς μας. Επιλέγοντας το φρενάρισμα σε αυτές τις συμπεριφορές, ανεξάρτητα από το πόσο αναγκασμένοι είμαστε για να τις πράξουμε, μπορεί να μας βοηθήσει να αντέξουμε τις κριτικές εσωτερικές φωνές μας και να έχουμε περισσότερη συμπόνια και αγάπη προς τους συντρόφους μας καθώς επίσης και προς τον εαυτό μας.